- Trails of the Unexpected -
Travelz
THE ROAD TO SANTIAGO
Van 12 mei tot 14 juni 2007 zijn Hans van Otterdijk en ik samen naar Santiago de Compostela gefietst.
AMICITIA FORTIOR
( sterker door vriendschap )
EDILESA
"It is said that at the beginning of the 9th century a supernatural light signalled the place wherethe Apostle was buried to a hermit. In the early years of Christianity he had been sent to evangelize Spain. Things did not go well for him and he had to return to Jerusalem, where he underwent martyrdom at the hands of Herod, who, moreover refused permission for his decapitated body to be buried. A group of Christians were able to rescue it and, laid in an unmanned boat, it was led by an angel accross the sea and up the River Ulla to Iria Flavia, the capitol of Roman Galicia, and to a place where there was a cemetry, or Compostum, which in time became known as Compostela"
Dit is het voorwoord van het schitterend geïllustreerde boek:
The Road to Santiago
"In these pages the reader will discover the different regions and landscapes The Way goes through, together with the beauty, art, history, and traditions that mankind's presence has woven together down the centuries. The reader will also discover the possibilities of making the journey on foot, by car, by bicycle or however - or of recalling it some day afterwards while reading"
Dit is het treffende slotwoord van het boek.
Aanvullende Informatie
The Road to Santiago
Edilesa, 1999
ISBN 84 | 8012 | 243 | 9
Reisgids
Deze handzame boekjes worden uitgegeven door de Stichting Europafietsers. De stichting heeft tot doel het bevorderen van het plezier in meerdaagse fietstochten met een buitenlandse bestemming.
De Sint Jacobs fietsroute wordt beschreven door Clemens Sweerman in drie boekjes:
Deel 1 Haarlem - Tours
Deel 2 Tours - Pyreneeën
Deel 3 Pyreneeën - Santiago
Fietsroute
Nederland
België
Frankrijk
Spanje
- klik op de kaart voor weergave in Google Maps Viewer -
Reisschema
Datum
12 mei
13 mei
14 mei
15 mei
16 mei
17 mei
18 mei
19 mei
20 mei
21 mei
22 mei
23 mei
24 mei
25 mei
26 mei
27 mei
28 mei
29 mei
30 mei
31 mei
01 juni
02 juni
03 juni
04 juni
05 juni
06 juni
07 juni
08 juni
09 juni
10 juni
11 juni
12 juni
13 juni
14 juni
Van
Liessel
Postel
Londerzeel
Schendelbeeke
Sameon
Honnecourt sur Escaut
Montmacq
Henonville
Mezieres
Chartres
Vendôme
Rustdag
St. Avertin
Chatellerault
Chateau Garnier
Brie
Aubeterre sur Dronne
St. Emilion
Pissos
Rustdag
Dax
St. Jean Pied de port
Burgueta
Puenta la Reina
Logrono
Sto. Domingo de la Calzada
Burgos
Castrojeriz
Carrión de los Condes
Hospital de Orbigo
Molinaseca
Hospital
Portomarin
Arzúa
Naar
Postel
Londerzeel
Schendelbeeke
Sameon
Honnecourt sur Escaut
Montmacq
Henonville
Meziers
Chartres
Vendôme
St. Avertin
-
Chatellerault
Chateau Garnier
Brie
Aubeterrre sur Dronne
St. Emilion
Pissos
Dax
-
St. Jean Pied de Port
Burgueta
Puenta la Reina
Logrono
Sto. Domingo de la Calzada
Burgos
Castrojeriz
Carrión de los Condes
Hospital de Orbigo
Molinaseca
Hospital
Portomarin
Arzúa
Santiago de Compostela
Afstand
80,2 km
88,3 km
72,0 km
80,1 km
69,0 km
93,3 km
92,8 km
48,0 km
72,8 km
107,5 km
79,9 km
-
98,5 km
90,1 km
75,7 km
67,6 km
64,5 km
109,8 km
100,1 km
-
95,7 km
33,7 km
78,6 km
68,9 km
65,8 km
90,6 km
56,0 km
49,9 km
147,3 km
72,0 km
75 km
63,7 km
61,3 km
58,7 km
Zwaarte
● ○ ○ ○ ○
● ○ ○ ○ ○
● ● ○ ○ ○
● ● ○ ○ ○
● ● ○ ○ ○
● ● ○ ○ ○
● ● ○ ○ ○
● ● ○ ○ ○
● ● ● ○ ○
● ● ● ○ ○
● ● ● ○ ○
-
● ● ● ○ ○
● ● ● ○ ○
● ● ● ○ ○
● ● ● ○ ○
● ● ● ● ○
● ● ● ● ○
● ○ ○ ○ ○
-
● ● ○ ○ ○
● ● ● ● ●
● ● ● ○ ○
● ● ● ○ ○
● ● ● ○ ○
● ● ● ○ ○
● ● ● ○ ○
● ● ● ○ ○
● ● ● ○ ○
● ● ● ● ●
● ● ● ● ●
● ● ○ ○ ○
● ● ● ○ ○
● ● ● ● ○
Hoogteprofiel
Drambuie | Een drank die bevredigt
DRAMBUIE
Een smaaksensatie die zorgt voor een aantrekkelijke, lange afdronk.
Drambuie (uitgesproken als drem boewie of drem bjoewie) is een likeur die op basis van Schotse whisky gemaakt is. Andere ingrediënten zijn kruiden en heidehoning. Drambuie wordt al vanaf 1746 op het Schotse eiland Skye gemaakt volgens een gedeeltelijk geheim recept. Bekend is dat er verschillende single malt whisky's voor worden gebruikt die tussen de 15 en 17 jaar oud zijn.
De naam is afkomstig van het Schots-Gaelische 'an dram buidheach'' hetgeen betekent "een drank die bevredigt".
Drambuie wordt vaak abusievelijk op z'n Frans uitgesproken als dram bwie, terwijl het niets met Frankrijk te maken heeft.
Reisverslag
11 mei 2007 | The Final Countdown
Vandaag is het aftellen begonnen. Nog een nachtje thuis slapen en dan is het zover. Een lang gekoesterde wens gaat na 2 jaar van intensieve voorbereiding in vervulling: op de fiets naar Santiago de Compostela ! Deels ontspanning, deels avontuur, deels uitdaging en deels bezinning. De kunst zal zijn om deze vier aspecten evenwichtig verdeeld te houden. Slapen -op een dun matrasje- in een eenvoudig, klein lichtgewicht tentje en ondanks slechter weer en de toegeslagen vermoeidheid toch de verleiding van een pensionnetje kunnen weerstaan. Anderzijds bij hagel, regen en onweer mag "slapen in het tentje" ook geen doel op zich worden.
Er is maar een doel: het metershoge wierookvat door de kathedraal van Santiago te zien zwaaien.
23 mei 2007 | De eerste bevindingen
Vooraleerst, vanuit Tours, hartelijk dank voor de vele spontane reacties op deze site. Ook dank aan degenen die aanwezig waren bij ons vertrek in Asten ! Op de fiets naar Santiago de Compostela! Goed voorbereid en je denkt "Nederland Fietsland" dus in België en Frankrijk zal het wel hoofdzakelijk over de bestaande grotere wegen gaan. Niets is echter minder waar. De tocht voert door schitterend glooiende landschappen. Geurende graanvelden met bloeiende klaprozen, uitgestrekte vers geploegde akkers, slapende stadjes, machtige bossen en adembenemende beekjes wisselen elkaar beurtelings af. Je fietst over kleine landweggetjes, verscholen bospaadjes, jaagpaden langs De Neete, De Dender en De Loir. Echt schitterend!
Ook de bebouwing wisselt voortdurend: oude vervallen rietgedekte stulpjes, groteske, matig tot slecht onderhouden boerderijen (waaromheen een compleet arsenaal modern landbouwmaterieel is uitgestald), kleine arbeiderswoningen, prachtige nieuwbouwpanden alsook veel lieflijk ogende "vakantiewoninkjes". Wat vooral opvalt is de enorme rust die dit alles uitademt. Dit wordt nog eens versterkt door een statig stappende of stijlvol staande reiger langs de oever van een beek en door de prachtige vogelgeluiden: het betreft veelal de leeuwerik die hoog in de lucht boven een graanveld zijn lied zingt. Het fietsen gaat me erg goed af: geen spierpijn, geen zadelpijn en de conditie is (als gevolg van de vele beklimmingen) inmiddels al danig gegroeid. Op zich ook prima natuurlijk want straks in Spanje wordt het nog een stuk heftiger.
Slapen in het piepkleine tentje gaat uitstekend en is een geweldige ervaring op zich. Enerzijds doet het vaak een beroep op je improvisatietalent, anderzijds valt het zelfs bij slecht weer niet zwaar de beperkingen van de kleine omgeving te accepteren.
Ook het eten is goed in het Franse land. 's Morgens eerst een broodje bij een lekker zelf gezet kopje koffie, 's middags een eenvoudige sandwich of een belgd broodje van de lokale bakker en/of slager en 's avonds veelal een overheerlijk driegangen diner in een lokale uitspanning. Rijk gevulde salades, overheerlijke biefstuk, gegrilde entrecote, lekker gebakken aardappeltjes, een kaasplankje, ijs. Dit alles onder het genot van een stevig glas Leffe of een lokaal wijntje. In een heel enkel geval (als de camping te landelijk gelegen is of als we beiden weer even niet goed opgelet hebben) moeten we het 'noodrantsoen' aanspreken. Het voorgerecht bestaat dan uit een 'cup a soup', het hoofdgerecht is een blik bonen met coctailworstjes of een blikje vis, terwijl een potje yoghurt als nagerecht moet volstaan.
Met zijn tweeën lachen we ook heel wat af. Soms is het een stommiteit mijnerzijds, soms een hilarisch moment omdat Hans "de fout" ingaat. Meestal is het ons beider gevoel voor humor dat geweldig aansluit. Daarnaast hebben we uiteraard ook veel steun aan elkaar.
Met ca. 900 km op de teller zit het derde deel er inmiddels op.
Op naar de Pyreneeën !
31 mei 2007 | De vele ontmoetingen
Waar ik in mijn vorige relaas uitgebreid gesproken heb over het landschap en de omgeving wil ik het vandaag vooral hebben over de vele ontmoetingen die we gehad hebben.
Al direct na onze doorstart in Vessem herkende een voormalig Santiago-ganger onze Jacobsschelpen en na een kort gesprek over hoe hij de tocht ervaren had kregen we de eerste “dikke duim” mee. Ook in Belgie kwamen we de eerste enthousiaste tourfietsers tegen die ons “veel sterkte” toewensten. Alras ontmoeten we Dick en Marjo, die beiden op een rode stalen tandem (van het merk Vittorio) met een aanhangwagentje in totaal ca. 250 kilo omhoog torsten. Moe maar voldaan aten ze samen met ons in een bushokje een overheerlijk (stok)broodje met een dikke laag jam en de eerste ervaringen werden gewisseld. Een foto tot slot zou hen beider voor eeuwig in mijn herinnering bewaren. Dan was er een stel uit Andijk (Noord Holland) die ik ook nooit zal vergeten en die een tijdje met ons opfietsten.
Zij zouden 160 km (!) per dag doen en eh ….ik had dan wel een mooi GPS-systeem op het stuur maar eh …of ik met “die” fiets -ik fiets de tocht namelijk op een standaard tourfiets in mijn gewone dagelijkse kloffie- Santiago wel zou halen was toch nog maar de vraag. s’ Avonds stonden ze na ongeveer 100 km echter wel gewoon naast ons op Camping Le Bois Joli in Hennonville, waar ik het uiteraard niet kon laten om fijntjes op te merken dat ze de andere dag dan wel even ruim 200 km moesten fietsen om niet op hun schema achterop te raken.
Dan was er Jacques en Fien uit Bergeijk die onder het schitterende motto “We vragen niet en we klagen niet” negen weken voor de monsterrit uitgetrokken hadden en onderweg allerlei dorpjes en steden wilden aandoen om zo ook cultureel nog wat mee te pikken. Naast de gebruikelijke fietstassen maakte de grote tweepersoonstent die ze mee moesten trappen het voor hen extra zwaar. Net over de Franse grens kwamen we in een piepklein dorpje. Een kerk, een paar huizen en het enige restaurant was gesloten. Enkel een eenvoudige bakkerzaak was wat restte. We hadden al in de regen onze tentjes opgezet en waren als uitgehongerde wolven op zoek naar “food and beverage”.Dus wij bij de bakkerszaak aangeklopt. We waren nog niet binnen of we kregen van de vrouw des huizes als eerste een borreltje aangeboden. De man was een echte fransoos zoals wij die kennen uit Asteriks en Obelix: een dik rond hoofd, een grote snor, een buikje en gekleed in een mouwloos wit hemd.
Maar ... wat we al vermoeden: echt een super aardig stel. Zijn vrouw smeerde twee stevig belegde boterhammen voor ons in haar eigen keuken, wij kochten er nog wat te drinken bij en onder de veelvuldig “merci beaucoup, merci beaucoup” togen we weer de regen in.
Uiteraard hebben we soms ook erg kortdurende gesprekken. Fred en Samini voor de cathedraal in Poitiers bij het ophalen van ons zoveelste stempeltje alsook Rob en Joop bij een kopje koffie onderweg. Fietsend door het Franse landschap leverde steeds vaker “dikke duimen” nagenoeg elke fietser die we tegenkwamen en ons bergop ziet klauteren steekt zijn duim omhoog. Vaak aangevuld met een welgemeend “bon courage” als hart onder de riem. En echt….hierna gaat het dan toch even een stukje makkelijk. Absoluut hartverwarmend. Op de Camping in Aubeterre ontmoeten we een fietsgroep uit Dalfsen die de tocht onder begeleiding van een volgwagen doen. Een aantal kleine tentjes staan ietwat verspreid rondom een grote eettent opgesteld en twee begeleiders verzorgen het transport van de bagage, doen boodschappen en koken. S’morgens worden we beiden door hen verrast met een stevig bord lekkere, warme macaroni. We poseren desgevraagd nog even voor de foto en ook hier krijgen we de “chapeau” voor onze onderneming.
Inmiddels komen we Jan weer voor de zoveelste keer tegen. Jan hadden we voor het eerst gesproken op de camping de L’Escaut in Honnecourt. Jan was na een werkzaam leven van 33 jaar en na een dienstverband van 17 jaar bij zijn huidige werkgever ontslagen en had voor de pelgimstocht gekozen om eens goed over zijn toekomst na te denken. Jan fietste nu inmiddels samen met Bettine; ze hadden immers toch hetzelfde tempo. Totdat Bettine ons onder het motto “d’r op en d’r over” voorbij stampte en enkele meters daarachter met een rood hoofd een hijgende Jan fietste, waarbij hij zich naar ons toe verontschuldigde met de gave woorden: “Ja… op de vlakke stukken fietst Bettine een net iets hoger tempo dan ik”
Ook Willie, een (soms net iets te) joviale man uit Heeze komen we frequent tegen. Elke keer heeft hij de schitterendste verhalen over hoe hij weer verkeerd gefietst is en hoeveel extra beklimmingen hij daardoor heeft moeten maken. Hij geniet geweldig en probeert naar mijn idee zoveel mogelijk foto’s uit de routebeschrijving na te maken. Althans…elke keer als we hem spreken verteld hij enthousiast dat hij er weer eentje gescoord heeft. Op een kleine onbeduidende nagenoeg onvindbare camping ergens bij een verlaten vliegveld ontmoeten we in de stromende regen en bij ijzige koude Fred. Fred is ietwat stiller en een van de weinigen die (in zijn uppie) heen en terug fietst. Hij heeft zichzelf als gevolg van de regen een rustdag gegund. De andere dag vertrekt hij -net als wij- ook weer.
- Cathédrale Notre Dame in Dax -
Rond Saint Emilion fietsen we door de wijngaarden waar landarbeiders de ranken snoeien. Als ze ons met alle kracht die we nog in ons hebben tegen windkracht 6 in zien klimmen, stijgt uit de velden spontaan een luid applaus op en beginnen ze aanmoedigend “bon courage” te roepen. Ik krijg er echt letterlijk gewoon kippevel van.
Zóóó mooi is dat !!
7 juni 2007 | Een dagje van een pelgrim
Ook nu weer bedankt voor de vele fijne reacties.
Wij zijn inmiddels van Dax naar Burgos gefietst, dus.....de Pyreneeën over.
En dat was écht afzien. In de stromende regen en bij ijzige koude 16 kilometer constant klimmen bij een stijgingspercentage van 7 procent ! Vele mensen gaan op vele manieren naar Santiago de Compostela. Wat ons opvalt is de grote hoeveelheid wandelaars die met volle bepakking (ja, soms zelfs met een zware rugzak waar ook nog eens een grote gitaar tegenaan gebonden is) de pelgrimstocht doen. Ze vertrekken dan veelal vanuit St. Jean Pied de Port in Frankrijk om vandaar de Pyreneeen over te gaan en dan 900 km moeten lopen voordat ze in Santiago zijn. Alhoewel wij met ons tentje op de fiets al veel respect oogsten zijn zij het die in onze ogen pas echt respect verdienen. Ja, met ons tentje op de fiets.
De meeste fietsers vanuit Nederland doen de route via hotelletjes. Weinig bagage, s’avonds aankomen, lekker douchen, hapje eten, lekker zacht bed en s’ochtend staat het ontbijtje klaar. Wij hadden onszelf bij vertrek nog de keuzevrijheid gelaten maar inmiddels begint het trekken met tentje, zeiltje, matrasje, slaapzak, kussentje en pyama de tocht een bijzondeer karakter te geven. Hij wordt daardoor in ieder geval avontuurlijker maar wat veel belangrijker is: je ervaart de hele pelgimstocht daardoor (naar ons idee) toch indringender.
Hoe ziet onze dagindeling er daardoor uit?
Het opstaan gaat op twee manieren: Bij regen (die we overigens veel gehad hebben) kleed je jezelf eerst helemaal aan in je tentje, pakt binnen alles in en je probeert dan in een keer in je schoenen (die je eerst buiten hebt gezet) te springen. Hetgeen uiteraard vaak mis gaat, waardoor dan je sokken als eerste drijfnat worden . Daarna wassen, tandenpoetsen en scheren. Bij goed weer is gaat dit ritueel andersom.
Vervolgens: tentje inpakken en onder het motto “Santiago, here we come” weer op de fiets.
Bij zonneschijn zetten we s’ochtens ook eerst even en lekker bakkie koffie. Dit betekent wel dat ik dus ook een gasbrandertje met gasflesje en een steelpannetje door Belgie via Frankrijk naar de westkust van Spanje fiets. Bij regen doen we dit niet en moeten we dan eerst ergens een ontbijt zien te scoren. Of : eerst inkopen doen om een stukje verderop in een bushokje ons ontbijt te nuttigen. Daarna begint de volgende etappe eigenlijk pas. Fietsen met fietsnavigatie maakt het vinden van de goede weg natuurlijk een stuk makkelijker. Vaak kijkt Hans in het boekje hoe de route gereden moet worden en wordt dit door de GPS bevestigd. Het grote voordeel van GPS is bovendien dat je per direct ziet als je verkeerd gaat: de GPS-pijl ligt niet meer op “track” en je kunt meteen corrigeren, waardoor je (zoals je vaak hoort) geen onnodige extra beklimmingen hoeft te doen. Het fietsen door deze schitterende en uitbundige natuur doet echt iets met je. Het begint natuurlijk met alle prikkels van buitenaf die er nu niet zijn: geen TV, geen radio, geen krant, geen werk. Je bent (bewust) volstrekt van de buitenwereld afgesloten en hebt er absoluut geen weet van wat er in de wereld gebeurt. Je fiets op 800 – 1000 m hoogte tussen de bergtoppen, tussen de ooievaars en de roofvogels, met prachtige vergezichten en schitterende panorama´s. En dat ongeveer de hele dag lang. Hans en ik hebben zelf een keer een minuut lang naar “de stilte” geluisterd. Alleen het ruisen van het gras en in de verte af en toe een sjilpend vogeltje. Je bent absoluut één met de natuur en dit geeft je een ultiem gevoel van vrijheid.
Dat doet het met je! Dus ik zeg bewust nog een keer: “Zooo mooi is dat !“ Wat dagelijks terugkomt is het ophalen van het stempeltje voor het pelgrimspaspoort. Naar de cathedraal van Noyon, Tours, Dax, Pamplona, Logrono en Burgos. Soms moeten we daar zelfs voor op deur van de sacristie kloppen voordat we deze “begeerte” in ontvangst te kunnen nemen.
- Vergezicht op Pamplona -
In de middag rusten we vaak even uit op een bankje en eten wat. Een broodje ham, een croissant, een paar koekjes of wat kersen. Na aankomst op de volgende camping is inmiddels ook een soort automatisme ontstaan: vaak als eerste een lekker glas bier: Hans een 0,5 liter en ik een 0,33-er, tentje opzetten, en douchen. Bij goed weer ook even de was doen. Vaak gaat dan nagenoeg alles in het sop zodat je weer een complete reserve voorraad hebt. Op gezette tijden krijgt ook de fiets een onderhoudbeurt: de ketting smeren of gewoon even netjes poetsen. Ook het bijwerken van de gegevens moet dan gebeuren. Hans schrijft uitgebreid in zijn dagboek en ik laat het bij het actualiseren van alle interessante routegegevens (waypoints) in mijn GPS. Daarna gaan we op zoek naar een restaurantje om ons avondmaal te nuttigen. We eten dan meestal uitgebreid, goed, gezond en vooral…erg lekker. Zo vonden we gisteren dat we na de vele klimpartijen en een helling van 14% wel iets extra´s verdiend hadden. Hans bestelde en glas Brandy en ik een glas Drambui. Samen hebben we geklonken en gedronken op de schiterende route die nu achter ons ligt maar vooral ….op al het moois dat nog komen gaat. Echt Super !
14 juni 2007 | Het eindoel bereikt !
Ook nu weer hartelijk dank voor de vele spontane reacties.
Het is erg leuk (en op dit moment erg ontroerend) om terug te lezen hoe begaan iedereen met ons is en hoe betrokken jullie met onze reis zijn.
Wij zijn inmiddels van Burgos naar Santiago de Compostela gefietst en (zoals inmiddels bekend) bij de cathedraal aangekomen. Het einddoel is bereikt !
En dan………..wat gebeurt er dan met je??
Wat maakt dat een geweldige indruk !
Dat inmense bouwwerk waar je in bijna 5 weken, bij straffe regen, heftige kou, sterke wind (zeg maar gewoon storm), brandende zonneschijn, al klimmend met langdurige hellingspercentages (soms wel tot 14% !!), zwetend, hijgend en stampend op de pedalen, met volle bepakking, samen naar toe bent gefietst. Dan, ....dan wordt het je gewoon teveel en word je kompleet door emoties overmand. Tijdens het afleggen van de laatste kilometers werd dit bijzondere gevoel trouwens al een beetje aangewakkerd door mensen die spontaan (ietwat spaans klinkend) “Congratulations” roepen. Als eerste wil je het gezamenlijk behaalde succes delen en val je elkaar schouderkloppend in de armen.
Daarna wil je eigenlijk gewoon even alleen zijn om weer één te worden met je emoties. Echter …. dat lukt niet echt want van meerdere kanten komen mensen aangelopen die je omarmen, kussen of gewoon feliciteren met het behaalde resultaat. Willie, de (soms net iets te) spontane man uit Heeze die we voor het eerst ergens in midden Frankrijk hebben ontmoet roept ons al vanuit de kathedraal toe, Aat en Hilde die we de laatste weken bijna elke keer op dezelfde camping troffen. Ja, zelfs vreemden die zien hoe moeilijk je het op dat moment met jezelf hebt knikken je begripvol toe. Ja. Het is gelukt ! Wat een geweldig resultaat. Oh ja… en dan de foto´s natuurlijk. Eerst het inmense bouwwerk: de schitterende kathedraal met zijn enorme emotionele waarde. Dan, een foto van de fietsen staand voor de kathedraal, de fietsen met Hans en ik (petje op of petje af ?) erbij en ja… uiteraard een foto van de kilometerteller met de eindstand: 2578,5 kilometer !
Toch best een eind zo´n fietstochtje naar Santiago.
Dan (inmiddels is het al weer 18.00 uur) de camping zoeken. In de stromende regen (het valt er echt met bakken uit) en drijfnat fietsen we door de hobbelige straten van Santiago. Pas dan dringt het echt tot je door. De tocht is volbracht. Dus niks camping zoeken: we overleggen even en pakken een fijn hotelletje met een lekker zacht bed in het centrum van Santiago en laten daarmee dan onze ietwat spartaanse leefwijze volstrekt los. We gaan nu lekker samen genieten van het succes. En wat blijkt dan. Wat je eigenlijk al wist: alles zit vol. Totdat een beleefde hoteleigenaar voor ons gaat rondbellen en onderdak voor ons vindt. Hoezo beleefd. Hij loopt wel even (in de stromende regen) met ons mee. Dus eerst even terug om een paraplu te pakken. Komt ie buiten. Loopt ie wéér terug. En wij maar wachten in de neerplensende regen. Komt ie naar buiten met een superparaplu: die is voor ons. Geweldig toch ! Vol voldoening geniet ik s´avonds, liggend op het zachte bed en kijkend naar mijn volgestempeld pelgimspaspoort en het uitgereikte Compostolaat (waarop mijn naam in het Latijn geschreven staat), nog even na. Een rustige nacht volgt.!
- Het stuwmeer in de Rio Miño bij Portomarin -
De dag erop bezoeken we om twaalf uur de Pelgrimsmis in de kathedraal. Als pelgrims krijgen we het voorrecht om in het (met lint afgezette) stuk voorin plaats te nemen. In de kathedraal van (naar mijn schatting) wel honderd meter lang zitten we bijna op het priesterkoor. Het meterhoge wierookvat hangt boven het altaar, maar zal (mede als gevolg van een defect) niet zwaaien. Het machtige orgel begint te spelen en de mis begint. Het wordt een mis met “zeven heren” In de groepsgewijze opsomming van alle pelgrims worden ook wij twee genoemd: “Dos de Ollanda”. Dan komen de emoties weer op. Een prachtige mis (voor zover wij die -in het spaans- kunnen volgen) volgt en dan komt de consecratie en de communie-uitreiking: dit is emotioneel pas echt heftig. Een mooier symbolisch moment als dit ter afsluiting van onze prachtige monsterrit is absoluut ondenkbaar.
Na afloop van de Heilige Mis blijven we bewust nog even zitten. Uiteraard om nog een beetje na te genieten maar vooral om te “ontlaten” en om weer één te worden met jezelf.
Wat ik al zei: “Zóóó mooi is dit”.
- De kathedraal van Santiago de Compostela met onze twee fietsen -
Credential de Peregrino
- Credential de Peregrino -
Foto
Alle foto's bekijken? Klik op THE ROAD TO SANTIAGO
Video
Camino de Santiago | From Above
"Jarenlang droomde ik ervan de Camino de Santiago te lopen; altijd wachtend op het juiste moment omdat ik steeds verstrikt raakte in mijn drukke en hectische leven. Ik had het geluk de Camino, bijna 900 km, van Saint-Jean-Pied-de-Port naar Finisterre te kunnen wandelen en onderweg ongelooflijk veel mensen van over de hele wereld te mogen ontmoeten"
Naar Santiago de Compostela fietsen? Laat je inspireren !!