Tegenwoordig biedt de kathedraal nog steeds een indrukwekkend aanzicht, ondanks het feit dat het bouwwerk als gevolg van de protestantse reformatoren in 1599 een ruïne is geworden. De uiteindelijke bestemming voor pelgrims was de reliekkapel, die zich vrijwel zeker in de oosthoek achter het hoogaltaar bevond. De relikwieën zelf werden bewaard in een met stenen afgezette kist die bekend staat als de Mòr Breac en die tijdens belangrijke feesten, waaronder St. Andrews Day op 30 november, in processie door de stad werd gedragen. De hoogtijdagen van de pelgrimsreizen naar St. Andrews duurden van het midden van de 12e eeuw tot het begin van de 16e eeuw. De stad werd dusdanig opgezet dat er pelgrimsprocessies konden plaatsvinden. Twee brede straten, North Street en South Street, waren zo aangelegd dat ze een circulaire verkeersstroom van eenrichtingsverkeer op gang brachten om de pelgims van en naar de kathedraal goed te laten doorstromen. Daartussen lag Market Street waar zich talloze kooplieden bevonden die zich richtten op de fysieke behoeften van de pelgrims. Aan hun spirituele behoeften werd voldaan door de grote religieuze orden, die grote huizen bouwden in St. Andrews. Ook waren er gastenverblijven en hospitiums voor pelgrims. De grootste daarvan, gewijd aan de heilige Leonardus en met speciale voorzieningen voor leprozen, werd heel dicht bij de kathedraal gebouwd. De kapel die bij dit hospitium hoorde en die in 1904 is hersteld na eeuwenlang in puin te hebben gelegen, wordt nu gebruikt door de universiteit: gedurende het semester wordt er elke donderdagavond om 22.00 uur een kaarsverlicht avondgebed gehouden. In de nabije omgeving bevinden zich de indrukwekkende restanten van het middeleeuwse poortgebouw naar het kathedraalterrein bij de Pends, waardoorheen pelgrims vanuit de haven omhoog liepen. Een flink aantal pelgrims reisde waarschijnlijk over zee naar St. Andrews. De stad verwierf een internationale reputatie, ook al kon de plaats nooit wedijveren met Santiago of Rome.